φωτογραφία: Nicey
Η ρευματοειδής αρθρίτιδα είναι μία πολύ σοβαρή αυτοάνοση φλεγμονώδης ασθένεια, η οποία προσβάλλει κυρίως τις αρθρώσεις, προκαλώντας πόνο, πρήξιμο, παραμόρφωση και δυσκαμψία. Μπορεί να προσβάλλει και άλλα όργανα του σώματος όπως η καρδιά, οι πνεύμονες, το δέρμα κ.ά.
Η αιτία για την οποία, το ίδιο το ανοσολογικό μας σύστημα, επιτίθεται στα κύτταρα του οργανισμού είναι ακόμα αδιευκρίνιστη.
Μπορεί να συμβεί σε οποιαδήποτε ηλικία, ακόμα και σε παιδιά, όμως προσβάλλει κυρίως άτομα ηλικίας 30-55 ετών. Είναι η πιο συχνή μορφή χρόνιας αρθρίτιδας και παρουσιάζεται 3 φορές συχνότερα στις γυναίκες από ότι στους άντρες.
Η ρευματοειδής αρθρίτιδα είναι μία φλεγμονή, κυρίως του αρθρικού υμένα, η οποία σταδιακά εξαπλώνεται και στους γύρω ιστούς και συνήθως (όχι πάντα) προσβάλλει συμμετρικά τις αρθρώσεις (τόσο του ενός άκρου, όσο και του άλλου) των καρπών, των αστραγάλων, των γονάτων, των αγκώνων, των δαχτύλων των χεριών και των ποδιών. Η εξέλιξη της νόσου μπορεί να προκαλέσει καταστροφή των χόνδρων και των οστών.
Συμπτώματα της νόσου
- Δυσκαμψία, η οποία είναι πιο έντονη το πρωΐ και μπορεί να κρατήσει από μία έως δύο ώρες
- Πόνος, διόγκωση και θερμότητα στις αρθρώσεις
- Χαμηλοί πυρετοί
- Οζίδια (σκληρά εξογκώματα) πάνω ή κοντά στις αρθρώσεις
- Αδιαθεσία, κόπωση, απώλεια όρεξης
- Απώλεια βάρους
- Μυικοί πόνοι
Αντιμετώπιση της νόσου
Μέχρι σήμερα δεν έχει υπάρξει θεραπεία η οποία γιατρεύει μόνιμα την ρευματοειδή αρθρίτιδα, όμως η νόσος μπορεί να αντιμετωπισθεί αποτελεσματικά. Κύριος στόχος της θεραπευτικής αντιμετώπισης είναι η ύφεση της φλεγμονής, ο περιορισμός της παραμόρφωσης και της καταστροφής των αρθρώσεων, η ανακούφιση του ασθενούς από τον πόνο και η βελτίωση της κινητικότητας του.
Μία ήπια θεραπευτική αγωγή περιλαμβάνει φυσικοθεραπεία, ανάπαυση, χρήση αναλγητικών και μη στεροειδών αντιφλεγμονωδών φαρμάκων καθώς επίσης και συγκεκριμένης διατροφής. Η Υδροθεραπεία, με ασκήσεις και χαλάρωση σε ζεστό νερό, βοηθάει στην ανακούφιση από τον πόνο.
Στις περισσότερες περιπτώσεις, όμως, για την αντιμετώπιση της νόσου, απαιτείται η χρήση πιο ισχυρών φαρμάκων, τα οποία πολλές φορές έχουν παρενέργειες και γι αυτό πρέπει να λαμβάνονται κάτω από στενή ιατρική παρακολούθηση. Χρησιμοποιούνται κορτικοστεροειδή και νοσοτροποιητικά αντιρευματικά φάρμακα, τα οποία απαλλάσσουν από τα συμπτώματα αλλά και επιβραδύνουν την εξέλιξη της νόσου. Το αποτέλεσμα τους αρχίζει να φαίνεται μετά από εβδομάδες, ίσως και μήνες, όμως βελτιώνουν σημαντικά την λειτουργία και την ποιότητα ζωής για όλους τους ασθενείς.
Νοσοτροποποιητικά φάρμακα που χρησιμοποιούνται
- Μεθοτρεξάτη
- Υδροξυχλωροκίνη
- Σουλφασαλαζίνη
- Λεφλουνομίδη
- Αζαθειοπρίνη
- Άλατα χρυσού
- Κυκλοσπορίνη
Σε πολύ σοβαρά περιστατικά επιβάλλεται η αντικατάσταση των αρθρώσεων με χειρουργική επέμβαση.