Ξεκινά στα μελανοκύτταρα, τα κύτταρα που παράγουν την μελανίνη, την χρωστική ουσία η οποία ευθύνεται για το χρώμα του δέρματος, των ματιών και των μαλλιών.
Ο πιο κοινός τύπος εμφανίζεται στην επιδερμίδα και μοιάζει με ελιά, συνήθως ακανόνιστου μεγέθους, σχήματος και χρώματος.
Στις γυναίκες εμφανίζεται συχνότερα στα πόδια ενώ στους άντρες στην πλάτη.
Σε προχωρημένο στάδιο μπορεί να οδηγήσει ακόμα και στο θάνατο.
Η Αυστραλία και η Νέα Ζηλανδία έχουν τα υψηλότερα ποσοστά μελανώματος.
Παράγοντες κινδύνου και αιτίες του μελανώματος
- Η υπεριώδης ακτινοβολία (UV). Η έκθεση στην υπεριώδη ακτινοβολία του ήλιου ή άλλων τεχνητών πηγών, είναι ένας πολύ σημαντικός παράγοντας για την ανάπτυξη μελανώματος. Τα άτομα με ανοιχτόχρωμο δέρμα, είναι πιο ευαίσθητα στον ήλιο και εμφανίζουν περισσότερες πιθανότητες ανάπτυξης μελανώματος από τα άτομα με σκουρόχρωμο δέρμα.
- Το φύλο. Το κακοήθες μελάνωμα προσβάλλει συχνότερα τις γυναίκες από ότι τους άντρες.
- Η ηλικία. Εμφανίζεται συνήθως σε μεγαλύτερες ηλικίες.
- Γενετικοί παράγοντες. Άτομα με οικογενειακό ιστορικό μελανώματος έχουν αυξημένες πιθανότητες εμφάνισης.
Διάγνωση και αντιμετώπιση
Αν παρατηρήσουμε οποιαδήποτε αλλαγή στο μέγεθος, στο σχήμα ή στο χρώμα ενός σπίλου (ελιάς), θα πρέπει να απευθυνθούμε στον Δερματολόγο ιατρό, ο οποίος θα μας εξετάσει και θα κρίνει αν έχουμε αναπτύξει μελάνωμα και πως θα το αντιμετωπίσουμε. Αν η διάγνωση γίνει σε πρώιμο στάδιο αντιμετωπίζεται, συνήθως επιτυχώς, με χειρουργική επέμβαση. Αν όμως η διάγνωση γίνει σε προχωρημένο στάδιο, θα πρέπει να αντιμετωπιστεί με φαρμακευτική αγωγή, με χημειοθεραπεία, με ακτινοθεραπεία ή και με ανοσοθεραπεία.
Ο καλύτερος τρόπος για την πρόληψη του μελανώματος, όπως και όλων των καρκίνων του δέρματος, είναι η αποφυγή της υπερβολικής έκθεσης στον ήλιο. Ωστόσο, 15 λεπτά καθημερινής έκθεσης στον ήλιο, είναι αρκετά για να προσλάβουμε την απαραίτητη, για τον οργανισμό μας, ποσότητα βιταμίνης D. Σε κάθε περίπτωση θα πρέπει να γίνεται χρήση αντιηλιακών με υψηλό δείκτη προστασίας.
