Οι περισσότεροι από αυτούς τους οργανισμούς βρίσκονται σε μεγάλα βάθη στους ωκεανούς και σε αυτούς ανήκουν κάποια είδη ψαριών, πλαγκτόν, χταποδιών, καλαμαριών, μεδουσών, οστράκων, μαλακίων, θαλάσσιων αγγουριών, καρχαριών κ.ά. Άλλα είδη που παράγουν βιοφωτισμό και τα συναντάμε στην ξηρά είναι κάποια βακτήρια, μύκητες, έντομα, σκουλήκια, ενώ ίσως το πιο γνωστό απ' όλα είναι η πυγολαμπίδα.
Για την παραγωγή του φωτός χρειάζονται 2 ουσίες, η λουσιφερίνη και η λουσιφεράση καθώς επίσης και οξυγόνο. Τις περισσότερες φορές η λουσιφεράση καταλύει την οξείδωση της λουσιφερίνης με αποτέλεσμα την παραγωγή φωτός. Άλλες φορές η λουσιφεράση ενώνεται με την λουσιφερίνη σχηματίζοντας την φωτοπρωτεΐνη η οποία ενεργοποιείται για την παραγωγή φωτός με την προσθήκη κάποιας άλλης ουσίας (συνήθως ασβεστίου).
Ο βιοφωτισμός χρησιμοποιείται από τους οργανισμούς για διάφορους λόγους όπως:
- Προσέλκυση θηράματος. Κάποια ψάρια, όπως η πεσκανδρίτσα, διαθέτουν μία προεξοχή στο κεφάλι τους, η οποία κρέμεται μπροστά από το στόμα τους και καθώς αιωρείται, ενώ παράλληλα λάμπει, προσελκύει τα θηράματα τα οποία γίνονται εύκολη λεία.
- Ζευγάρωμα. Κάποια είδη, όπως π.χ. οι πυγολαμπίδες, χρησιμοποιούν τον βιοφωτισμό για να προκαλέσουν τον ερωτικό τους σύντροφο.
- Άμυνα. Για προστασία από άλλους οργανισμούς.
Ο βιοφωτισμός είναι διαφορετικός από τον φθορισμό ή τον φωσφορισμό, όπου το φως παράγεται μέσω της απορρόφησης ηλεκτρομαγνητικής ακτινοβολίας και εκπέμπεται ξανά και όχι μέσω χημικής αντίδρασης.
